ਮੁਗਲ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਇਮਾਰਤ ਉਸਾਰੀ ਕਲਾ ਅਤੇ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ ਦੇ ਹਿੱਸਿਆਂ ਦਾ ਵਿਲੱਖਣ ਸੰਗਮ, ਘੰਟਾਘਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਦੀ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਭੇਟ ਹੈ

 

ਮੁਗਲ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਇਮਾਰਤ ਉਸਾਰੀ ਕਲਾ ਅਤੇ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ ਦੇ ਹਿੱਸਿਆਂ ਦਾ ਵਿਲੱਖਣ ਸੰਗਮ, ਘੰਟਾਘਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਦੀ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਭੇਟ ਹੈ। ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਥਿਤ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਇੱਥੋਂ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਲੋਕ ਆਉਂਦੇ-ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਘੰਟੀ ਟਾਵਰ ਨੂੰ ਦੇਖਣਾ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਅਜੂਬਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਆਵਾਜਾਈ ਕਾਰਨ ਸਿਆਸੀ, ਸਮਾਜਿਕ ਤੇ ਹੋਰ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਧਰਨੇ, ਮੁਜ਼ਾਹਰੇ ਦਾ ਸਥਾਨ ਬਣਾ ਲਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਚਰਚਾ ਦੂਰ-ਦੂਰ ਤੱਕ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਪੰਜਾਬ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਦੀ ਆਰਟ ਗੈਲਰੀ ਵਿੱਚ ਸੁਸ਼ੋਭਿਤ ਹੈ। ਇਸੇ ਕੜੀ ਵਿੱਚ ਫਾਜ਼ਿਲਕਾ ਨੂੰ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਮੰਗ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਇੱਥੇ ਧਰਨਾ, ਰੈਲੀ ਅਤੇ ਮਰਨ ਵਰਤ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ। ਇਹ 1936 ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਇਸ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ 6 ਜੂਨ, 1939 ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਰਾਮ ਨਰਾਇਣ ਪੇਡੀਵਾਲ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਘੰਟਾ ਘਰ ਦਾ ਅਸਲੀ ਨਾਮ ਰਾਮ ਨਰਾਇਣ ਕਲਾਕ ਟਾਵਰ ਹੈ। ਜਿਸ ਨੂੰ ਰਾਏ ਸਾਹਿਬ ਮਦਨ ਗੋਪਾਲ ਪੈਡੀਵਾਲ ਅਤੇ ਸੇਠ ਸ਼ਿਓਪਤ ਰਾਏ ਪੈਡੀਵਾਲ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਦਾ ਉਦਘਾਟਨ ਐਮ.ਆਰ.ਸਚਦੇਵ, ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਫਿਰੋਜ਼ਪੁਰ ਦੇ ਡੀ.ਸੀ. ਇਸ ਮੌਕੇ ਕਰਵਾਏ ਗਏ ਸਮਾਗਮ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਸ਼ੀਪਸ਼ੈਂਕਸ ਐਸਕਵਾਇਰ ਆਈਸੀਐਸ ਕਮਿਸ਼ਨਰ ਜਲੰਧਰ ਡਵੀਜ਼ਨ, ਐਮਏ ਪੀਸੀਐਸ ਐਸਡੀਓ ਫਾਜ਼ਿਲਕਾ ਰਾਏ ਸਾਹਿਬ ਲਾਲਾ ਵਿਦਿਆਧਰ ਅਤੇ ਨਗਰ ਕੌਂਸਲ ਪ੍ਰਧਾਨ ਸੇਠ ਸ਼ਿਓਪਤ ਰਾਏ ਨੇ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਦੇ ਸੁਪਰਵਾਈਜ਼ਰ ਮੁਹੰਮਦ. ਅਬਦੁਲ ਕਰੀਮ ਅਤੇ ਮਮਰਾਨ ਲੋਕ ਨਿਰਮਾਣ ਸਬ ਕਮੇਟੀ ਫਾਜ਼ਿਲਕਾ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਲਾਲਾ ਕਰਮ ਚੰਦ ਅਤੇ ਸੇਠ ਜੇਸ ਰਾਜ ਸਨ। ਸਕੱਤਰ ਮਨੋਹਰ ਲਾਲ ਧੌਣ ਅਤੇ ਠੇਕੇਦਾਰ ਮਿ. ਨਰਾਇਣ ਸਿੰਘ ਸੀ ਸ੍ਰੀ ਐਸ.ਡੀ. ਵਾਸਨ ਇੱਕ ਆਰਕੀਟੈਕਟ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਕਲਾ ਨੇ 95 ਫੁੱਟ (ਲਗਭਗ 29 ਮੀਟਰ) ਯਾਨੀ ਘੰਟਾ ਘਰ ਨੂੰ ਇੱਟਾਂ ਦੀ ਚਿਣਾਈ ਨਾਲ ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਇਮਾਰਤ ਬਣਾਈ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੀ, ਪੰਜਾਬੀ, ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਅਤੇ ਉਰਦੂ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਪ੍ਰਚਲਿਤ ਸਨ। ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਪਤਾ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਘੰਟਾ ਘਰ ਦਾ ਉਦਘਾਟਨੀ ਬੋਰਡ ਚਾਰੇ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਕਲਾਕ ਟਾਵਰ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਭਾਵ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਭਾਸ਼ਾ ਦਾ ਗਿਆਨ ਹੈ, ਉਹ ਇਸ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਚੌਂਕ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਬਣੇ ਘੰਟੀ ਟਾਵਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁੱਧ ਹਵਾ ਦੇ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਲਈ ਚਾਰੇ ਦਿਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਹਨ। ਉੱਪਰ ਤਿੰਨ ਕਮਰਿਆਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ 82 ਗੋਲ ਪੌੜੀਆਂ ਹਨ। ਜਿਸ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਕੋਈ ਵੀ ਕਰੀਬ 88 ਫੁੱਟ ਤੱਕ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਉੱਪਰ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ ਹਰ ਕੋਨਾ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਵਰਾਂਡਾ ਵੀ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਨ ਸਮੇਂ ਘਰ ਦੀਆਂ ਚਾਰੇ ਦਿਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਲਗਾਈ ਗਈ ਘੰਟੀ ਮਸ਼ੀਨ ਕਮਰਿਆਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਸਜਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਇੱਕ ਕਲਾਕ ਟਾਵਰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਲਾਇਲਪੁਰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਲਾਇਲਪੁਰ (ਹੁਣ ਫੈਸਲਾਬਾਦ) ਵਿੱਚ ਬਣੇ ਫ਼ਾਜ਼ਿਲਕਾ ਅਤੇ ਘੰਟਾ ਘਰ ਵਿੱਚ ਮੁਗ਼ਲ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਇਮਾਰਤ ਕਲਾ ਅਤੇ ਆਰਕੀਟੈਕਚਰ ਦੇ ਅੰਗਾਂ ਦਾ ਵਿਲੱਖਣ ਮੇਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਵੀ ਕਈ ਸਮਾਨਤਾਵਾਂ ਹਨ। ਦੋਵੇਂ ਘੰਟਾ ਘਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਬਣੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਲਾਇਲਪੁਰ, ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸ਼ਾਸਨ ਦੌਰਾਨ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਗਵਰਨਰ, ਸਰ ਜੇ.ਐਸ. ਲਾਇਲ ਨੇ 1880 ਵਿੱਚ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਵਸਾਇਆ ਅਤੇ ਇਸ ਦਾ ਨਾਮ ਆਪਣੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਲਾਇਲਪੁਰ ਰੱਖਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਵੀ ਲਾਇਲਪੁਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਮਾਪਤ ਹੋਇਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਮਾਧ ਲਾਇਲਪੁਰ ਦੇ ਕਪਾਨੀ ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਦੋਵੇਂ ਸ਼ਹਿਰ 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਵਧੇ-ਫੁੱਲੇ। ਘੰਟੀ ਟਾਵਰਾਂ ਵਿਚ ਫਰਕ ਸਿਰਫ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਲਾਇਲਪੁਰ ਕਲਾਕ ਟਾਵਰ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਅੱਠ ਬਾਜ਼ਾਰ ਹਨ। ਜਦਕਿ ਫਾਜ਼ਿਲਕਾ ਦੇ ਕਲਾਕ ਟਾਵਰ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਚਾਰ ਬਾਜ਼ਾਰ ਹਨ। ਫਾਜ਼ਿਲਕਾ ਦੇ ਘੰਟੀ ਟਾਵਰ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਸਰਾਫਾ ਮੰਡੀ ਹੈ। ਜੋ ਕਿ ਮੌਜ਼ਮ ਰੇਲਵੇ ਫਾਟਕ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਮੁਹੱਲਿਆਂ ਨੂੰ ਜੋੜਦਾ ਹੈ। ਉਥੋਂ ਇਹ ਰਸਤਾ ਸਰਹੱਦੀ ਪਿੰਡਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੱਖਣ ਵੱਲ ਸੜਕ 50 ਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੋ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਥੋਂ ਇੱਕ ਸੜਕ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਗਲੀ ਗੀਤਾ ਭਵਨ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਸੜਕ ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਨਾਮਧਾਰੀ ਬਾਜ਼ਾਰ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਵੰਡ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਥੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੀ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਸੀ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਘੰਟੀ ਟਾਵਰ ਦੇ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਹੋਟਲ ਬਾਜ਼ਾਰ ਹੈ। ਜੋ ਗਊਸ਼ਾਲਾ ਰੋਡ ਰਾਹੀਂ ਅਬੋਹਰ-ਫ਼ਿਰੋਜ਼ਪੁਰ ਸੜਕ ਨੂੰ ਜੋੜਦਾ ਹੈ। ਹੋਟਲ ਬਾਜ਼ਾਰ ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ, ਬੱਸ ਸਟੈਂਡ, ਮਲੋਟ ਰੋਡ ਅਤੇ ਫਿਰੋਜ਼ਪੁਰ ਰੋਡ ਨਾਲ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇੱਕ ਸੜਕ ਹੋਟਲ ਬਾਜ਼ਾਰ ਨੂੰ ਸਾਈਕਲ ਬਾਜ਼ਾਰ ਨਾਲ ਜੋੜਦੀ ਹੈ। ਜਿੱਥੋਂ ਮੌਜ਼ਮ ਰੇਲਵੇ ਫਾਟਕ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਰਸਤਾ ਸਿਵਲ ਹਸਪਤਾਲ ਅਤੇ ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਨੂੰ ਜੋੜਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਰਸਤੇ ਤੋਂ ਸਾਧੂ ਆਸ਼ਰਮ ਰੋਡ ਵੀ ਪਹੁੰਚਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਕਲਾਕ ਟਾਵਰ ਦੇ ਪੱਛਮ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਜੰਡ ਬਾਜ਼ਾਰ ਹੈ, ਜੋ ਅਬੋਹਰ ਰੋਡ ਰਾਹੀਂ ਮੇਹਰੀਆਂ ਬਾਜ਼ਾਰ ਨਾਲ ਜੁੜਦਾ ਹੈ। ਜੰਡ ਬਾਜ਼ਾਰ ਕਾਲਜ ਰੋਡ ਰਾਹੀਂ ਸੁਲੇਮਾਨਕੀ ਸਰਹੱਦ ਨਾਲ ਜੁੜਦਾ ਹੈ। ਚਾਰੇ ਦਿਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹਾ ਵਿਅਕਤੀ ਘੰਟਾਘਰ ਚੌਕ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲਾਇਲਪੁਰ ਦੀ ਹਰ ਮੰਡੀ ਦਾ ਆਪਣਾ ਨਾਂ ਹੈ। ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਅੱਠ ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ ਦੇ ਅੱਠ ਨਾਂ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਕਚਰੀ ਬਾਜ਼ਾਰ, ਰੇਲ ਬਾਜ਼ਾਰ, ਕਾਰਖਾਨਾ ਬਾਜ਼ਾਰ, ਮਿੰਟਗੁਮਾਰੀ ਬਾਜ਼ਾਰ, ਝੰਗ ਬਾਜ਼ਾਰ, ਭਾਵਨਾ ਬਾਜ਼ਾਰ, ਅਮੀਨਪੁਰ ਬਾਜ਼ਾਰ ਅਤੇ ਚਨਿਓਟ ਬਾਜ਼ਾਰ ਹਨ। ਲਾਇਲਪੁਰ ਦਾ ਨਕਸ਼ਾ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਹੇਠ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਬਸਤੀਵਾਦੀ ਅਫਸਰ ਕੈਪਟਨ ਪੋਹਮ ਯੰਗ ਨੇ ਬਣਾਇਆ ਸੀ। ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਕਲਾਕ ਟਾਵਰ ਮਹਾਰਾਣੀ ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਨਕਸ਼ਾ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਝੰਡੇ ਯੂਨੀਅਨ ਜੈਕ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਜਿਸ ਨੂੰ ਆਰਕੀਟੈਕਟ ਡੇਸਮੰਡ ਯੰਗ ਨੇ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਪਰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਹ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਦਾ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਨਗਰ ਯੋਜਨਾਕਾਰ ਸਰ ਗੰਗਾ ਰਾਮ ਦੁਆਰਾ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਯੂਕੇ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਝੰਡੇ ਜੈਕ ਦੀਆਂ ਅੱਠ ਲਾਈਨਾਂ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਅੱਠ ਲਾਈਨਾਂ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਇੱਕ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਅੱਠ ਪਾਸੇ ਫੈਲੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਲਾਇਲਪੁਰ ਦਾ ਕਲਾਕ ਟਾਵਰ ਹੈ। ਲਾਇਲਪੁਰ ਕਲਾਕ ਟਾਵਰ ਅਤੇ ਫਿਜ਼ਾ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਅੱਠ ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ ਦਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ ਜਾਂ ਹੈਲੀਕਾਪਟਰ ਵਿਚ ਬੈਠ ਕੇ ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਇਹ ਬਰਤਾਨੀਆ ਦੇ ਯੂਨੀਅਨ ਜੈਕ ਵਰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਲਾਇਲਪੁਰ ਵਿਖੇ ਕਲਾਕ ਟਾਵਰ ਸਿੱਖ ਜ਼ਿਮੀਦਾਰਾਂ ਅਤੇ ਜਗੀਰਦਾਰਾਂ ਤੋਂ ਫੰਡ ਇਕੱਠਾ ਕਰਕੇ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਫੰਡ ਨਗਰ ਕਮੇਟੀ ਨੂੰ 18 ਰੁਪਏ ਪ੍ਰਤੀ ਮੁਰੱਬਾ ਸਾਲਾਨਾ ਉਗਰਾਹੀ ਲਈ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਨਗਰ ਕਮੇਟੀ ਨੇ ਘੰਟੀ ਟਾਵਰ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰਵਾਇਆ। ਇਸ ਘੰਟਾ ਘਰ ਦੀ ਨੀਂਹ ਸਰ ਜੇ ਐਸ ਲਾਇਲ ਨੇ 14 ਨਵੰਬਰ 1903 ਨੂੰ ਰੱਖੀ ਸੀ। ਜਿਸ ਜਗ੍ਹਾ ਇਹ ਕਲਾਕ ਟਾਵਰ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਖੂਹ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਫਾਜ਼ਿਲਕਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਲਾਕ ਟਾਵਰ ਦੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਖੂਹ ਸੀ। ਲਾਇਲਪੁਰ ਦਾ ਘੰਟਾ ਘਰ 1906 ਵਿਚ ਗੁਲਾਬ ਖ਼ਾਨ ਦੀ ਦੇਖ-ਰੇਖ ਵਿਚ ਪੂਰਾ ਹੋਇਆ, ਜੋ ਆਗਰਾ ਵਿਚ ਤਾਜ ਮਹਿਲ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਕਾਰੀਗਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਸੀ, ਜਿਸ 'ਤੇ 40000 ਰੁਪਏ ਦਾ ਖਰਚ ਆਇਆ। ਉਸ ਦੀ ਘੜੀ ਬਾਬੇ ਤੋਂ ਖਰੀਦੀ ਗਈ ਸੀ। ਉਦਘਾਟਨ ਸਮੇਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਿੱਤ ਕਮਿਸ਼ਨਰ ਸ੍ਰੀ ਲੁਈਸ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਮਹਿਮਾਨ ਸਨ।

ਘੰਟਾ ਘਰ - ਇੱਕ ਦਰਦਨਾਕ ਕਹਾਣੀ

           ਘੰਟਾ ਘਰ ਰਾਮ ਨਰਾਇਣ ਪੇਡੀਵਾਲ, ਸੇਠ ਕਿਸ਼ੋਰ ਚੰਦ ਦੇ ਪੋਤੇ ਅਤੇ ਸੇਠ ਕਿਸ਼ਨ ਚੰਦ ਦੇ ਪੁੱਤਰ, ਭਾਰਤ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਅਮੀਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਇੱਕ ਦਰਦਨਾਕ ਕਹਾਣੀ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਾ ਰੱਖਣ ਲਈ ਫਾਜ਼ਿਲਕਾ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇਕ ਘੰਟੀ ਬੁਰਜ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਦਰਦਨਾਕ ਪਹਿਲੂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਰਾਮ ਨਰਾਇਣ ਪੈਡੀਵਾਲ ਦੇ ਘਰ ਕੋਈ ਲੜਕਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇੱਕ ਧੀ ਨਰਮਦਾ ਸੀ। ਰਾਮ ਨਰਾਇਣ ਦਾ ਦੇਹਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਸਾਮਰਾਜ ਵਿੱਚ ਧੀ ਨੂੰ ਪਿਤਾ ਦੀ ਜੱਦੀ ਜਾਇਦਾਦ ਦੀ ਵਾਰਸ ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਸੇਠ ਕਿਸ਼ੋਰ ਚੰਦ ਦੀ ਜਾਇਦਾਦ ਦੀ ਵੰਡ ਹੋਈ ਤਾਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਨੇ ਫੈਸਲਾ ਲਿਆ। ਜਿਸ ਤਹਿਤ ਰਾਮ ਨਰਾਇਣ ਦੀ ਧੀ ਦੀ ਥਾਂ ਸੇਠ ਮਦਨ ਗੋਪਾਲ ਅਤੇ ਸੇਠ ਸ਼ਯੋਪਤ ਰਾਏ ਨੂੰ ਜਾਇਦਾਦ ਦਾ ਵਾਰਸ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਨਾਲ ਹੀ ਇਹ ਸ਼ਰਤ ਰੱਖੀ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਸੇਠ ਰਾਮ ਨਰਾਇਣ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਅਜਿਹੀ ਵਿਰਾਸਤੀ ਇਮਾਰਤ ਬਣਾਈ ਜਾਵੇ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਇਲਾਕਾ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਨੇ ਡਾ. ਇਲਾਕਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਯਾਦ ਰੱਖੇਗਾ। ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਅਜਿਹਾ ਵਿਰਸਾ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਵਿਚਾਰ ਚੱਲਦੇ ਰਹੇ। ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਫੈਸਲਾ ਹੋਇਆ ਕਿ ਸੇਠ ਰਾਮ ਨਰਾਇਣ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਰਾਮ ਨਰਾਇਣ ਪੈਡੀਵਾਲ ਘੰਟਾ ਘਰ ਬਣਾਇਆ ਜਾਵੇ। ਇਸ ਦਾ ਨਕਸ਼ਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸੇਠ ਮਦਨ ਗੋਪਾਲ ਪੇਡਵਾਲ ਅਤੇ ਸੇਠ ਸ਼ਿਓਪਤ ਰਾਏ ਪੇਡਵਾਲ ਨੇ ਇਸ ਦੀ ਉਸਾਰੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਉਸਾਰੀ ਅਜੇ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਸੇਠ ਮਦਨ ਗੋਪਾਲ ਦਾ ਦੇਹਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਘੰਟਾ ਘਰ ਦਾ ਉਦਘਾਟਨ 6 ਜੂਨ 1939 ਨੂੰ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇਸ 'ਤੇ 22000 ਰੁਪਏ ਖਰਚ ਕੀਤੇ ਗਏ। ਦਰਅਸਲ, ਇਹ ਇੱਕ ਵਿਲੱਖਣ ਇਮਾਰਤ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਰਾਮ ਨਰਾਇਣ ਪੇਡੀਵਾਲ ਦੀ ਯਾਦ ਹੈ। ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੀ ਧੀ ਨਰਮਦਾ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਕਬੂਲਸ਼ਾਹ ਖੁੱਬਣ ਵਿੱਚ 400 ਏਕੜ ਜ਼ਮੀਨ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।

----------

मुगलकालीन, ब्रिटिश व भारतीय भवन निर्माण कला और वास्तुशैली के घटकों का अनूठा संगम घंटाघर शहर की सुंदरता की की एक खूबसूरत पेशकश है। शहर के मध्य में स्थित होने के कारण यहां से रोजाना हजारों लोगों का आवागमन होता है तो वह घंटा घर को देखकर देश का एक अजूबा मानते हैं। आवागमन के चलते ही सियासी व सामाजिक व अन्य संस्थाओं ने इसे धरने, प्रदर्शन का स्थान बना दिया है। इसकी चर्चा दूर-दूर तक है। यही  कारण है कि इसकी तस्वीर पंजाब विधान सभा की आर्ट गैलरी में सजाई गई है। इस कड़ी में ही फाजिल्का को जिला बनाने की मांग को लेेकर यहां धरना, रैली और अनशन किया गया।

        बात 1936 की है, जब इसका निर्माण शुरू हुआ और यह 6 जून 1939 के दिन बनकर तैयार हो गया। राम नारायण पेड़ीवाल की स्मृति में स्थापित घंटा घर का असली नाम राम नारायण क्लॉक टावर है। जिसे राय साहेब मदन गोपाल पेड़ीवाल और सेठ श्योपत राय पेड़ीवाल ने शहर की जनता को समर्पित किया। जिला फिरोजपुर के डीसी एम.आर.सचदेव ने इसका उद्घाटन किया। जबकि इस मौके पर आयोजित समारोह की प्रधानगी शीपशैंक्स एस्कवायर आईसीएस कमिश्नर जालंधर डिवीजन, एमए पीसीएस एसडीओ फाजिल्का राय साहिब लाला विद्याधर और नगर कौंसिल के प्रधान सेठ श्योपत राय ने की। इसके निरीक्षणकर्ता मो. अब्दुल करीम और मैंमरान पब्लिक वर्कस सब कमेटी फाजिल्का लाला करम चंद व सेठ जेस राज थे। सेकेट्री मनोहर लाल धौन और ठेकेदार स. नारायण सिंह थे। मिस्टर एस.डी. वासन भवनकला निुपण थे। उनकी कला ने ईंटो की चिनाई से अनूठी इमारत 95 फीट (करीब 29 मीटर) यानि घंटा घर का निर्माण कर दिया। उस समय क्षेत्र में हिन्दी, पंजाबी, अंग्रेजी और उर्दू भाषा मशहूर थी। इसका पता इससे चलता है कि घंटा घर के चारों ओर चारों भाषाओं में घंटा घर का उद्घाटन बोर्ड लगाया गया है। यानि जिसको जिस भाषा का ज्ञान है, वह इस बारे में जानकारी हासिल कर सकता है। गोल चक्कर के बीच निर्मित घंटा घर में स्वच्छ हवाओं का प्रवेश हो, इसके लिए चारों दिशाओं में दरवाजे हैं। ऊपर तीन कमरों के बीच से घूमावदार 82 सीढिय़ां हैं। जिस पर चढक़र करीब 88 फीट तक ऊपर जाया जा सकता है। ऊपर चढक़र शहर को कोना-कोना देखा जा सकता है। यहां भी एक बरामदा बनाया गया। सीढिय़ा चढ़ते वक्त घंटा घर के चारों दिशाओं में लगे घंटे की मशीन कमरों के बीच सजाई गई है।

        ऐसा ही क्लॉक टावर पाकिस्तान के लायलपुर शहर में है। फाजिल्का और पाकिस्तान के जिला लायलपुर (अब फैसलाबाद) में निर्मित घंटाघर मुगलकालीन, ब्रिटिश और भारतीय भवन निर्माण कला व वास्तुशैली के घटकों का अनोखा समि मलन होने के अलावा और भी कई समानताएं है। दोनों घंटा घर शहर के मध्य में निर्मित हैं। लायलपुर ब्रिटिश सरकार के समय पंजाब के गवर्नर सर जे स लायल ने सन् 1880 में शहर आबाद किया और इसका नाम अपने नाम पर लायलपुर रखा। उनकी जिंदगी का सफर भी लायलपुर में ही पूरा हुआ। उनकी समाधि लायलपुर के क पनी बाग में ही है। दोनों शहरों ने बीसवीं सदी की शुरूआत में उन्नती की है। घंटा घरों में फर्क सिर्फ यह है कि लायलपुर घंटाघर के आसपास आठ बाजार हैं। जबकि फाजिल्का के घंटाघर के आसपास चार बाजार हैं। फाजिल्का के घंटाघर के उत्तर की तरफ सर्राफा बाजार है। जो अन्य मौहल्लों के अलावा मौजम रेलवे फाटक से जोड़ता है। वहां से मार्ग सरहदी गावों को जोड़ता है। जबकि दक्षिण की ओर सडक़ 50 मीटर की दूरी के बाद दो टुकड़ों में बंट जाती है। वहां से एक सडक़ पूर्व की ओर गली गीता भवन को जाती है और दूसरी सडक़ पश्चिम की तरफ नामधारी मार्किट की तरफ जाती है। विभाजन से पूर्व यहां मुस्लमानों की बड़ी सरां थी। उधर घंटाघर के पूर्व में होटल बाजार है। जो गौशाला रोड़ से होकर अबोहर-फिरोजपुर मार्ग को जोड़ता है। होटल बाजार रेलवे स्टेशन, बस स्टैंड, मलोट रोड और फिरोजपुर रोड को जोडता है। होटल बाजार का एक रास्ता साइकिल बाजार से जुडता है। जहां से मौजम रेलवे फाटक तक पहुंचा जा सकता है। यही मार्ग सिविल अस्पताल और रेलवे स्टेशन को जोडता है। इस मार्ग से साधु आश्रम रोड पर भी पहुंचा जा सकता है। उधर घंटाघर के पश्चिम की तरफ जण्ड बाजार है, जो मेहरियां बाजार से अबोहर रोड से जुड़ता है। जण्ड बाजार कॉलेज रोड़ से होकर सुलेमानकी बॉर्डर को जोड़ता है। चारों दिशाओं में किसी भी दिशा में खड़ा व्यक्ति घंटाघर चौंक में पहुंच सकता है।

        इस तरह लायलपुर के हर बाजार का आपना नाम है। शहर के आठ बाजारों के आठ नाम हैं। कचहरी बाजार, रेल बाजार, कारखाना बाजार, मिंटगुमरी बाजार, झंग बाजार, भावना बाजार, अमीनपुर बाजार और चनियोट बाजार हैं। लायलपुर का नक्शा ब्रिटिश सरकार के कब्जे अधीन क्षेत्र के कलोनिल अधिकारी कैप्टन पोहम यंग ने बनाया था। विश्वास किया जाता है कि यह क्लॉक टावर क्वीन विकटोरिया की याद में बनाया गया है। यह नक्शा ब्रिटेन के राष्ट्रीय झंडे यूनियन जैक को मद्देनजर रखकर (यूनियन जैक जैसा) बनाया गया है। जो आर्कीटेक देसमंड यंग ने डिजाइन किया था। मगर हकीकत में यह माना जाता है कि इसका डिजाइन उस समय के मशहूर टाऊन प्लानर सर गंगा राम ने बनाया था। ब्रिटेन के राष्ट्रीय झंडे जैक में आठ लाइनें हैं। इन आठ लाइनों का केन्द्र एक है और यह आठ तरफ बि ारे हुए हैं। ऐसे ही लायलपुर का घंटाघर है। यदि यह विमान या हैलीकाप्टर में बैठकर फिजा से नीचे लायलपुर का घंटाघर और आठ बाजारों का दृश्य देखें तो यह ब्रिटेन का यूनियन जैक जैसा ही प्रतीत होता है। लायलपुर का घंटाघर सिक्ख जमींदारों और जगीरदारों से फंड एकत्रित करके बनाया गया था। यह फंड 18 रूपए एक मुरब्बे के हिसाब से वार्षिक एकत्रित हरके टाऊन कमेटी को दिया जाता था और टाऊन कमेटी ने घंटाघर बनाया था। इस घंटा घर का नींव 14 नवंबर 1903 में सर जे स लायल ने रखी। जहां यह घंटा घर बनाया गया है, वहां पहले कुँआ था जबकि फाजिल्का में भी घंटा घर के निकट कुँआ था। लायलपुर का घंटा घर 1906 में आगरा के ताज महल बनाने वाले कारीगर से तालुक रखने वाले गुलाब खान की देखरेख में बनकर तैयार हुआ, जिस पर 40000 रूपये की लागत आई। इसकी घड़ी ब बई से खरीदी गई। उदघाटन के समय पंजाब के वित्त कमीश्नर मिस्टर लुइस गेस्ट ऑफ ऑनर थे।

--------

घंटा घर-एक दर्दभरी दास्तां

           भारत के अमीरों में एक सेठ किशोर चंद के पोते और सेठ किशन चंद के सुपुत्र राम नारायण पेड़ीवाल की याद में घंटा घर बनाया गया है। इसके पीछे एक दर्दभरी दास्तां है। उनकी याद को जिन्दा रखने के लिए ही फाजिल्का के बीचोबीच घंटा घर बनाया गया है। इस दास्तान का दर्दभरा पहलु यह है कि राम नारायण पेड़ीवाल के घर लडक़ा नहीं था। एक बेटी नर्मदा थी। राम नारायण का निधन हो गया। ब्रिटिश साम्राज्य में बेटी को पिता पुरखी जायदाद का वारिस नहीं माना था। जब सेठ किशोर चंद की जायदाद का बटवारा हुआ तो अंग्रेजों ने एक फैसला किया। जिसके तहत जायदाद का वारिस राम नारायण की बेटी की बजाए सेठ मदन गोपाल और सेठ श्योपत राय को बनाया गया, लेकिन साथ ही शर्त रखी गई कि सेठ राम नारायण की याद में कोई ऐसी धरोहर बनाई जाए, जिसे इलाका निवासी हमेशा याद रखें। कई दिन तक ऐसी धरोहर बनाने के लिए विचार चलते रहे। आखिर फैसला हुआ कि सेठ राम नारायण की याद में राम नारायण पेड़ीवाल घंटा घर बनाया जाए। इसका नक्शा तैयार हुआ और सेठ मदन गोपाल पेड़वाल व सेठ श्योपत राय पेड़ीवाल ने इसका निर्माण शुरू करवा दिया। अभी निर्माण जारी था कि सेठ मदन गोपाल का निधन हो गया। छह जून 1939 में घंटा घर का उद्घाटन किया गया। इस पर 22000 रूपये खर्च किए गए। वास्तव में ही यह एक अनूठी इमारत है, जो राम नारायण पेड़ीवाल की याद को समेटे हुए हैं। फिर उनकी बेटी नर्मदा की शादी की गई तो उसे 400 एकड़ भूमि गांव कबूलशाह खुब्बन में दी गई।

-----

The unique confluence of components of Mughal, British and Indian building construction art and architecture, Ghantaghar is a beautiful offering of the beauty of the city. Due to being located in the middle of the city, thousands of people travel daily from here, so seeing the bell tower, it is considered a wonder of the country. Due to traffic, political, social and other organizations have made it a place of dharna, demonstration. It is discussed far and wide. This is the reason why its picture is decorated in the Art Gallery of Punjab Legislative Assembly. In this episode, dharna, rally and fast were held here for the demand of making Fazilka a district. It is a matter of 1936, when its construction started and it was completed on June 6, 1939. The real name of Ghanta Ghar, established in the memory of Ram Narayan Pediwal, is Ram Narayan Clock Tower. Which Rai Saheb Madan Gopal Pediwal and Seth Sheopat Rai Pediwal dedicated to the people of the city. It was inaugurated by MR Sachdev, District Ferozepur DC. While the function organized on this occasion was presided over by Sheepshanks Esquire ICS Commissioner Jalandhar Division, MA PCS SDO Fazilka Rai Sahib Lala Vidyadhar and City Council President Seth Sheopat Rai. Its supervisor Mohd. Abdul Karim and Mamran Public Works Sub Committee Fazilka were Lala Karam Chand and Seth Jess Raj. Secretary Manohar Lal Dhaun and contractor Mr. Narayan Singh was Mr. S.D. Vasan was an architect. His art made a unique building 95 feet (about 29 meters) i.e. Ghanta Ghar with brick masonry. At that time Hindi, Punjabi, English and Urdu languages ​​were popular in the region. This is known from the fact that the inauguration board of Ghanta Ghar has been installed around the clock tower in all the four languages. That is, the one who has knowledge of the language, can get information about it. There are doors in all four directions for the entry of clean air into the bell tower built in the middle of the roundabout. Upstairs there are 82 spiral stairs between the three rooms. By climbing on which one can go up to about 88 feet. By climbing up one can see every corner of the city. A verandah was also built here. While climbing the stairs, the bell machine installed in the four directions of the house is decorated between the rooms. One such clock tower is in Lyallpur city of Pakistan. Fazilka and Ghanta Ghar built in Pakistan's district Lyallpur (now Faisalabad) have many other similarities apart from being a unique amalgamation of components of Mughal, British and Indian building art and architecture. Both Ghanta Ghar are built in the center of the city. Lyallpur Sir JS Lyall, the governor of Punjab during the British rule, settled the city in 1880 and named it Lyallpur after himself. The journey of his life also ended in Lyallpur. His mausoleum is in the Kapani Bagh of Lyallpur. Both cities flourished in the early 20th century. The only difference between the bell towers is that there are eight markets around the Lyallpur clock tower. While there are four markets around the clock tower of Fazilka. Bullion market is on the north side of Fazilka's bell tower. Which connects Mauzam railway gate apart from other mohallas. From there the route connects the border villages. While towards south the road bifurcates into two after a distance of 50 metres. From there one road leads to Gali Geeta Bhawan towards east and another road leads to Namdhari market towards west. Before partition, there was a large concentration of Muslims here. On the other hand, to the east of the bell tower is the hotel market. Which connects Abohar-Firozpur road via Gaushala road. The hotel is well connected to Bazar Railway Station, Bus Stand, Malout Road and Ferozepur Road. A road connects the hotel market to the cycle market. From where Mauzam railway gate can be reached. This route connects the civil hospital and the railway station. Sadhu Ashram Road can also be reached from this route. On the other hand, on the west side of the clock tower is Jand Bazar, which connects to Mehrian Bazar via Abohar Road. Jand Bazar connects to Sulemanki border via College Road. A person standing in any of the four directions can reach Ghantaghar Chowk.

In this way, every market of Lyallpur has its own name. The eight markets of the city have eight names. There are Kachari Bazar, Rail Bazar, Karkhana Bazar, Mintgumari Bazar, Jhang Bazar, Bhawna Bazar, Aminpur Bazar and Chanyot Bazar. The map of Lyallpur was made by Captain Poham Young, the colonial officer of the area under the occupation of the British Government. It is believed that this clock tower was built in the memory of Queen Victoria. This map is modeled after the Union Jack, the national flag of Britain. Which was designed by the architect Desmond Young. But in reality it is believed that its design was made by Sir Ganga Ram, the famous town planner of that time. The UK national flag Jack has eight lines. The center of these eight lines is one and they are spread on eight sides. Similar is the clock tower of Lyallpur. If you see the view of Lyallpur clock tower and eight markets below Fiza sitting in a plane or helicopter, then it looks like Britain's Union Jack. The clock tower at Lyallpur was built by collecting funds from Sikh landlords and jagirdars. This fund was given to the town committee for the annual collection of 18 rupees per marmalade and the town committee built the bell tower. The foundation of this Ghanta Ghar was laid by Sir JS Lyall on 14 November 1903. The place where this clock tower is built, there was a well earlier, while Fazilka also had a well near the clock tower. Lyallpur's Ghanta Ghar was completed in 1906 under the supervision of Gulab Khan, who was related to the artisan who built the Taj Mahal in Agra, at a cost of Rs 40,000. His watch was bought from Babai. At the time of inauguration Mr Lewis, Finance Commissioner, Punjab was the guest of honour.

 

Ghanta Ghar-A painful story

           Ghanta Ghar has been built in memory of Ram Narayan Pediwal, grandson of Seth Kishore Chand and son of Seth Kishan Chand, one of the rich of India. There is a painful story behind it. A belfry has been built in the middle of Fazilka to keep his memory alive. The painful aspect of this story is that Ram Narayan was not a boy in Pediwal's house. One daughter was Narmada. Ram Narayan passed away. In the British Empire, the daughter was not considered the heir of the father's property. When the property of Seth Kishore Chand was divided, the British made a decision. Under which Seth Madan Gopal and Seth Sheopat Rai were made the heirs of the property instead of Ram Narayan's daughter, but at the same time the condition was kept that some heritage should be made in the memory of Seth Ram Narayan, which the residents of the area would always remember. For many days, ideas were kept running to make such a heritage. Finally, it was decided that Ram Narayan Pediwal Ghanta Ghar should be built in memory of Seth Ram Narayan. Its map was prepared and Seth Madan Gopal Pediwal and Seth Sheyopat Rai Pediwal started its construction. Seth Madan Gopal passed away while the construction was going on. Ghanta Ghar was inaugurated on June 6, 1939. 22000 rupees were spent on this. It is indeed a unique building, which enshrines the memory of Ram Narayan Pediwal. Then his daughter Narmada got married and was given 400 acres of land in village Qobulshah Khubban.

-----------

×é»Ü·¤æÜèÙ, çÕýçÅUàæ ß ÖæÚUÌèØ ÖßÙ çÙ×æü‡æ ·¤Üæ ¥æñÚU ßæSÌéàæñÜè ·ð¤ ƒæÅU·¤æð´ ·¤æ ¥ÙêÆUæ â´»× ƒæ´ÅUæƒæÚU àæãUÚU ·¤è âé´ÎÚUÌæ ·¤è ·¤è °·¤ ¹êÕâêÚUÌ Âðàæ·¤àæ ãñUÐ àæãUÚU ·ð¤ ×ŠØ ×ð´ çSÍÌ ãUæðÙð ·ð¤ ·¤æÚU‡æ ØãUæ´ âð ÚUæðÁæÙæ ãUÁæÚUæð´ Üæð»æð´ ·¤æ ¥æßæ»×Ù ãUæðÌæ ãñU Ìæð ßãU ƒæ´ÅUæ ƒæÚU ·¤æð Îð¹·¤ÚU Îðàæ ·¤æ °·¤ ¥ÁêÕæ ×æÙÌð ãñ´UÐ ¥æßæ»×Ù ·ð¤ ¿ÜÌð ãUè çâØæâè ß âæ×æçÁ·¤ ß ¥‹Ø â´SÍæ¥æð´ Ùð §Uâð ŠæÚUÙð, ÂýÎàæüÙ ·¤æ SÍæÙ ÕÙæ çÎØæ ãñUÐ §Uâ·¤è ¿¿æü ÎêÚ-ÎêÚUU Ì·¤ ãñUÐ ØãUè  ·¤æÚU‡æ ãñ ç·¤ §Uâ·¤è ÌSßèÚU ´ÁæÕ çߊææÙ âÖæ ·¤è ¥æÅüU »ñÜÚUè ×ð´ âÁæ§üU »§üU ãñUÐ §Uâ ·¤Ç¸è ×ð´ ãUè ȤæçÁË·¤æ ·¤æð çÁÜæ ÕÙæÙð ·¤è ×æ´» ·¤æð Üðð·¤ÚU ØãUæ´ ŠæÚUÙæ, ÚñUÜè ¥æñÚU ¥ÙàæÙ ç·¤Øæ »ØæÐ

        ÕæÌ v~x{ ·¤è ãñU, ÁÕ §Uâ·¤æ çÙ×æü‡æ àæéM¤ ãUé¥æ ¥æñÚU ØãU { ÁêÙ v~x~ ·ð¤ çÎÙ ÕÙ·¤ÚU ÌñØæÚU ãUæð »ØæÐ ÚUæ× ÙæÚUæ؇æ ÂðǸèßæÜ ·¤è S×ëçÌ ×ð´ SÍæçÂÌ ƒæ´ÅUæ ƒæÚU ·¤æ ¥âÜè Ùæ× ÚUæ× ÙæÚUæØ‡æ €Üæò·¤ ÅUæßÚU ãñUÐ çÁâð ÚUæØ âæãðUÕ ×ÎÙ »æðÂæÜ ÂðÇU¸èßæÜ ¥æñÚU âðÆU àØæðÂÌ ÚUæØ ÂðǸèßæÜ Ùð àæãUÚU ·¤è ÁÙÌæ ·¤æð â×çÂüÌ ç·¤ØæÐ çÁÜæ çȤÚUæðÁÂéÚU ·ð¤ ÇUèâè °×.¥æÚU.â¿Îðß Ùð §Uâ·¤æ ©UÎ÷ƒææÅUÙ ç·¤ØæÐ ÁÕç·¤ §Uâ ×æñ·ð¤ ÂÚU ¥æØæðçÁÌ â×æÚUæðãU ·¤è ÂýŠææÙ»è àæèÂàæñ´€â °S·¤ßæØÚU ¥æ§üUâè°â ·¤ç×àÙÚU ÁæÜ´ŠæÚU çÇUßèÁÙ, °×° Âèâè°â °âÇUè¥æð ȤæçÁË·¤æ ÚUæØ âæçãUÕ ÜæÜæ çßlæŠæÚU ¥æñÚU Ù»ÚU ·¤æñ´çâÜ ·ð¤ ÂýŠææÙ âðÆU àØæðÂÌ ÚUæØ Ùð ·¤èÐ §Uâ·ð¤ çÙÚUèÿæ‡æ·¤Ìæü ×æð. ¥ŽÎéÜ ·¤ÚUè× ¥æñÚU ×ñ´×ÚUæÙ ÂçŽÜ·¤ ß·ü¤â âÕ ·¤×ðÅUè ȤæçÁË·¤æ ÜæÜæ ·¤ÚU× ¿´Î ß âðÆU Áðâ ÚUæÁ ÍðÐ âð·ð¤ÅUþè ×ÙæðãUÚU ÜæÜ ŠææñÙ ¥æñÚU ÆðU·ð¤ÎæÚU â. ÙæÚUæ؇æ çâ´ãU ÍðÐ ç×SÅUÚU °â.ÇUè. ßæâÙ ÖßÙ·¤Üæ çÙéÂ‡æ ‰æðÐ ©UÙ·¤è ·¤Üæ Ùð §ZUÅUæð ·¤è ç¿Ùæ§üU âð ¥ÙêÆUè §U×æÚUÌ ~z ȤèÅ (·¤ÚUèÕ w~ ×èÅUÚU) ØæçÙ ƒæ´ÅUæ ƒæÚU ·¤æ çÙ×æü‡æ ·¤ÚU çÎØæÐ ©Uâ â×Ø ÿæð˜æ ×ð´ çãU‹Îè, ´ÁæÕè, ¥´»ýðÁè ¥æñÚU ©UÎêü Öæáæ ×àæãêUÚU ÍèÐ §Uâ·¤æ ÂÌæ §Uââð ¿ÜÌæ ãñU ç·¤ ƒæ´ÅUæ ƒæÚU ·ð¤ ¿æÚUæð´ ¥æðÚU ¿æÚUæð´ Öæáæ¥æð´ ×ð´ ƒæ´ÅUæ ƒæÚU ·¤æ ©UÎ÷ƒææÅUÙ ÕæðÇüU Ü»æØæ »Øæ ãñUÐ ØæçÙ çÁâ·¤æð çÁâ Öæáæ ·¤æ ™ææÙ ãñU, ßãU §Uâ ÕæÚÔU ×ð´ ÁæÙ·¤æÚUè ãUæçâÜ ·¤ÚU â·¤Ìæ ãñUÐ »æðÜ ¿€·¤ÚU ·ð¤ Õè¿ çÙç×üÌ ƒæ´ÅUæ ƒæÚU ×ð´ Sß‘ÀU ãUßæ¥æð´ ·¤æ Âýßðàæ ãUæð, §Uâ·ð¤ çÜ° ¿æÚUæð´ çÎàææ¥æð´ ×ð´ ÎÚUßæÁð ãñ´Ð ª¤ÂÚU ÌèÙ ·¤×ÚUæð´ ·ð¤ Õè¿ âð ƒæê×æßÎæÚU }w âèçɸUØæ´ ãñ´UÐ çÁâ ÂÚU ¿É¸U·¤ÚU ·¤ÚUèÕ }} ȤèÅU Ì·¤ ª¤ÂÚU ÁæØæ Áæ â·¤Ìæ ãñUÐ ª¤ÂÚU ¿É¸U·¤ÚU àæãUÚU ·¤æð ·¤æðÙæ-·¤æðÙæ Îð¹æ Áæ â·¤Ìæ ãñUÐ ØãUæ´ Öè °·¤ ÕÚUæ×Îæ ÕÙæØæ »ØæÐ âèçɸUØæ ¿É¸UÌð ßQ¤ ƒæ´ÅUæ ƒæÚU ·ð¤ ¿æÚUæð´ çÎàææ¥æð´ ×ð´ Ü»ð ƒæ´ÅðU ·¤è ×àæèÙ ·¤×ÚUæð´ ·ð¤ Õè¿ âÁæ§üU »§üU ãñUÐ

        °ðâæ ãUè €Üæò·¤ ÅUæßÚU Âæç·¤SÌæÙ ·ð¤ ÜæØÜÂéÚU àæãUÚU ×ð´ ãñUРȤæçÁË·¤æ ¥æñÚU Âæç·¤SÌæÙ ·ð¤ çÁÜæ ÜæØÜÂéÚU (¥Õ Èñ¤âÜæÕæÎ)U ×ð´ çÙç×üÌ ƒæ´ÅUæƒæÚU ×é»Ü·¤æÜèÙ, çÕýçÅUàæ ¥æñÚU ÖæÚUÌèØ ÖßÙ çÙ×æü‡æ ·¤Üæ ß ßæSÌéàæñÜè ·ð¤ ƒæÅU·¤æð´ ·¤æ ¥Ùæð¹æ âç× ×ÜÙ ãUæðÙð ·ð¤ ¥Üæßæ ¥æñÚU Öè ·¤§üU â×æÙÌæ°´ ãñUÐ ÎæðÙæð´ ƒæ´ÅUæ ƒæÚU àæãUÚU ·ð¤ ×ŠØ ×ð´ çÙç×üÌ ãñ´UÐ ÜæØÜÂéÚU çÕýçÅUàæ âÚU·¤æÚU ·ð¤ â×Ø Â´ÁæÕ ·ð¤ »ßÙüÚU âÚU Áð â ÜæØÜ Ùð âÙ÷ v}}® ×ð´ àæãUÚU ¥æÕæÎ ç·¤Øæ ¥æñÚU §Uâ·¤æ Ùæ× ¥ÂÙð Ùæ× ÂÚU ÜæØÜÂéÚU ÚU¹æÐ ©UÙ·¤è çÁ´Î»è ·¤æ âȤÚU Öè ÜæØÜÂéÚU ×ð´ ãUè ÂêÚUæ ãéU¥æÐ ©UÙ·¤è â×æçŠæ ÜæØÜÂéÚU ·ð¤ ·¤ ÂÙè Õæ» ×ð´ ãUè ãñUÐ ÎæðÙæð´ àæãUÚUæð´ Ùð Õèâßè´ âÎè ·¤è àæéM¤¥æÌ ×ð´ ©UóæÌè ·¤è ãñUÐ ƒæ´ÅUæ ƒæÚUæð´ ×ð´ Ȥ·ü¤ çâÈü¤ ØãU ãñU ç·¤ ÜæØÜÂéÚU ƒæ´ÅUæƒæÚU ·ð¤ ¥æâÂæâ ¥æÆU ÕæÁæÚU ãñ´UÐ ÁÕç·¤ ȤæçÁË·¤æ ·ð¤ ƒæ´ÅUæƒæÚU ·ð¤ ¥æâÂæâ ¿æÚU ÕæÁæÚU ãñ´UРȤæçÁË·¤æ ·ð¤ ƒæ´ÅUæƒæÚU ·ð¤ ©UžæÚU ·¤è ÌÚUȤ âÚUæüȤæ ÕæÁæÚU ãñUÐ Áæð ¥‹Ø ×æñãUËÜæ𴠷𤠥Üæßæ ×æñÁ× ÚÔUÜßð ȤæÅU·¤ âð ÁæðǸÌæ ãñUÐ ßãUæ´ âð ×æ»ü âÚUãUÎè »æßæð´ ·¤æð ÁæðǸÌæ ãñUÐ ÁÕç·¤ Îçÿæ‡æ ·¤è ¥æðÚU âǸ·¤ z® ×èÅUÚU ·¤è ÎêÚUè ·ð¤ ÕæÎ Îæð ÅéU·¤Ç¸æð´ ×ð´ Õ´ÅU ÁæÌè ãñUÐ ßãUæ´ âð °·¤ âǸ·¤ Âêßü ·¤è ¥æðÚU »Üè »èÌæ ÖßÙ ·¤æð ÁæÌè ãñU ¥æñÚU ÎêâÚUè âǸ·¤ Âçp× ·¤è ÌÚUȤ Ùæ׊ææÚUè ×æç·ü¤ÅU ·¤è ÌÚUȤ ÁæÌè ãñUÐ çßÖæÁÙ âð Âêßü ØãUæ´ ×éSÜ×æÙæð´ ·¤è ÕǸè âÚUæ´ ÍèÐ ©UŠæÚU ƒæ´ÅUæƒæÚU ·ð¤ Âêßü ×ð´ ãUæðÅUÜ ÕæÁæÚU ãñUÐ Áæð »æñàææÜæ ÚUæðǸ âð ãUæð·¤ÚU ¥ÕæðãUÚU-çȤÚUæðÁÂéÚU ×æ»ü ·¤æð ÁæðǸÌæ ãñUÐ ãUæðÅUÜ ÕæÁæÚU ÚÔUÜßð SÅðUàæÙ, Õâ SÅñ´UÇU, ×ÜæðÅU ÚUæðÇU ¥æñÚU çȤÚUæðÁÂéÚU ÚUæðÇU ·¤æð ÁæðÇUÌæ ãñUÐ ãUæðÅUÜ ÕæÁæÚU ·¤æ °·¤ ÚUæSÌæ âæ§Uç·¤Ü ÕæÁæÚU âð ÁéÇUÌæ ãñUÐ ÁãUæ´ âð ×æñÁ× ÚÔUÜßð ȤæÅU·¤ Ì·¤ Âãé´U¿æ Áæ â·¤Ìæ ãñUÐ ØãUè ×æ»ü çâçßÜ ¥SÂÌæÜ ¥æñÚU ÚÔUÜßð SÅðUàæÙ ·¤æð ÁæðÇUÌæ ãñUÐ §Uâ ×æ»ü âð âæŠæé ¥æŸæ× ÚUæðÇU ÂÚU Öè Âãé´U¿æ Áæ â·¤Ìæ ãUñUÐ ©UŠæÚU ƒæ´ÅUæƒæÚU ·ð¤ Âçp× ·¤è ÌÚUȤ Á‡ÇU ÕæÁæÚU ãñU, Áæð ×ðãUçÚUØæ´ ÕæÁæÚU âð ¥ÕæðãUÚU ÚUæðÇU âð ÁéǸÌæ ãñUÐ Á‡ÇU ÕæÁæÚU ·¤æòÜðÁ ÚUæðǸ âð ãUæð·¤ÚU âéÜð×æÙ·¤è ÕæòÇüUÚU ·¤æð ÁæðǸÌæ ãñUÐ ¿æÚUæð´ çÎàææ¥æð´ ×ð´ ç·¤âè Öè çÎàææ ×𴠹Ǹæ ÃØçQ¤ ƒæ´ÅUæƒæÚU ¿æñ´·¤ ×ð´ Âãé´U¿ â·¤Ìæ ãñUÐ

        §Uâ ÌÚUãU ÜæØÜÂéÚU ·ð¤ ãUÚU ÕæÁæÚU ·¤æ ¥æÂÙæ Ùæ× ãñUÐ àæãUÚU ·ð¤ ¥æÆU ÕæÁæÚUæ𴠷𤠥æÆU Ùæ× ãñ´UÐ ·¤¿ãUÚUè ÕæÁæÚ, ÚÔUÜ ÕæÁæÚU, ·¤æÚU¹æÙæ ÕæÁæÚU, ç×´ÅU»é×ÚUè ÕæÁæÚU, Ûæ´» ÕæÁæÚU, ÖæßÙæ ÕæÁæÚU, ¥×èÙÂéÚU ÕæÁæÚU ¥æñÚU ¿çÙØæðÅU ÕæÁæÚU ãñ´UÐ ÜæØÜÂéÚU ·¤æ Ù€àææ çÕýçÅUàæ âÚU·¤æÚU ·ð¤ ·¤ŽÁ𠥊æèÙ ÿæð˜æ ·ð¤ ·¤ÜæðçÙÜ ¥çŠæ·¤æÚUè ·ñ¤ŒÅUÙ ÂæðãU× Ø´» Ùð ÕÙæØæ ÍæÐ çßàßæâ ç·¤Øæ ÁæÌæ ãñU ç·¤ ØãU €Üæò·¤ ÅUæßÚU €ßèÙ çß·¤ÅUæðçÚUØæ ·¤è ØæÎ ×ð´ ÕÙæØæ »Øæ ãñUÐ ØãU Ù€àææ çÕýÅðUÙ ·ð¤ ÚUæCþUèØ Ûæ´ÇðU ØêçÙØÙ Áñ·¤ ·¤æð ×gðÙÁÚU ÚU¹·¤ÚU (ØêçÙØÙ Áñ·¤ Áñâæ) ÕÙæØæ »Øæ ãñUÐ Áæð ¥æ·¤èüÅðU·¤ Îðâ×´ÇU Ø´» Ùð çÇUÁæ§UÙ ç·¤Øæ ÍæÐ ×»ÚU ãU·¤è·¤Ì ×ð´ ØãU ×æÙæ ÁæÌæ ãñU ç·¤ §Uâ·¤æ çÇUÁæ§UÙ ©Uâ â×Ø ·ð¤ ×àæãêUÚU ÅU檤٠ŒÜæÙÚU âÚU »´»æ ÚUæ× Ùð ÕÙæØæ ÍæÐ çÕýÅðUÙ ·ð¤ ÚUæCþUèØ Ûæ´ÇðU Áñ·¤ ×ð´ ¥æÆU Üæ§Ùð´ ãñ´UÐ §UÙ ¥æÆU Üæ§Ùæð´ ·¤æ ·ð¤‹Îý °·¤ ãñU ¥æñÚU ØãU ¥æÆU ÌÚUȤ çÕ æÚÔU ãéU° ãUñ´Ð °ðâð ãUè ÜæØÜÂéÚU ·¤æ ƒæ´ÅUæƒæÚU ãñUÐ ØçÎ ØãU çß×æÙ Øæ ãñUÜè·¤æŒÅUÚU ×ð´ ÕñÆU·¤ÚU çȤÁæ âð Ùè¿ð ÜæØÜÂéÚU ·¤æ ƒæ´ÅUæƒæÚU ¥æñÚU ¥æÆU ÕæÁæÚUæð´ ·¤æ ÎëàØ Îð¹ð´ Ìæð ØãU çÕýÅðUÙ ·¤æ ØêçÙØÙ Áñ·¤ Áñâæ ãUè ÂýÌèÌ ãUæðÌæ ãñUÐ ÜæØÜÂéÚU ·¤æ ƒæ´ÅUæƒæÚU ç‹ Á×è´ÎæÚUæð´ ¥æñÚU Á»èÚUÎæÚUæð´ âð È´¤ÇU °·¤ç˜æÌ ·¤ÚU·ð¤ ÕÙæØæ »Øæ ÍæÐ ØãU È´¤ÇU v} M¤Â° °·¤ ×éÚUŽÕð ·ð¤ çãUâæÕ âð ßæçáü·¤ °·¤ç˜æÌ ãUÚU·ð¤ ÅU檤٠·¤×ðÅUè ·¤æð çÎØæ ÁæÌæ Íæ ¥æñÚU ÅU檤٠·¤×ðÅUè Ùð ƒæ´ÅUæƒæÚU ÕÙæØæ ÍæÐ §Uâ ƒæ´ÅUæ ƒæÚU ·¤æ Ùè´ß vy Ùß´ÕÚU v~®x ×ð´ âÚU Áð â ÜæØÜ Ùð ÚU¹èÐ ÁãUæ´ ØãU ƒæ´ÅUæ ƒæÚU ÕÙæØæ »Øæ ãñU, ßãUæ´ ÂãUÜð ·é¡¤¥æ Íæ ÁÕç·¤ ȤæçÁË·¤æ ×ð´ Öè ƒæ´ÅUæ ƒæÚU ·ð¤ çÙ·¤ÅU ·é¡¤¥æ ÍæÐ ÜæØÜÂéÚU ·¤æ ƒæ´ÅUæ ƒæÚU v~®{ ×ð´ ¥æ»ÚUæ ·ð¤ ÌæÁ ×ãUÜ ÕÙæÙð ßæÜð ·¤æÚUè»ÚU âð ÌæÜé·¤ ÚU¹Ùð ßæÜð »éÜæÕ ¹æÙ ·¤è Îð¹ÚÔU¹ ×ð´ ÕÙ·¤ÚU ÌñØæÚU ãé¥æ, çÁâ ÂÚU y®®®® M¤ÂØð ·¤è Üæ»Ì ¥æ§üUÐ §Uâ·¤è ƒæǸè Õ Õ§üU âð ¹ÚUèÎè »§üUÐ ©U΃ææÅUÙ ·ð¤ â×Ø Â´ÁæÕ ·ð¤ çßžæ ·¤×èàÙÚU ç×SÅUÚU Üé§Uâ »ðSÅU ¥æòȤ ¥æòÙÚU ÍðÐ

--------

ƒæ´ÅUæ ƒæÚU-°·¤ ÎÎüÖÚUè ÎæSÌæ´

           ÖæÚUÌ ·ð¤ ¥×èÚUæð´ ×ð´ °·¤ âðÆU ç·¤àææðÚU ¿´Î ·ð¤ ÂæðÌð ¥æñÚU âðÆU ç·¤àæÙ ¿´Î ·ð¤ âéÂé˜æ ÚUæ× ÙæÚUæ؇æ ÂðǸèßæÜ ·¤è ØæÎ ×ð´ ƒæ´ÅUæ ƒæÚU ÕÙæØæ »Øæ ãñUÐ §Uâ·ð¤ ÂèÀðU °·¤ ÎÎüÖÚUè ÎæSÌæ´ ãñÐ ©UÙ·¤è ØæÎ ·¤æð çÁ‹Îæ ÚU¹Ùð ·ð¤ çÜ° ãUè ȤæçÁË·¤æ ·ð¤ Õè¿æðÕè¿ ƒæ´ÅUæ ƒæÚU ÕÙæØæ »Øæ ãñUÐ §Uâ ÎæSÌæÙ ·¤æ ÎÎüÖÚæ ÂãUÜé ØãU ãñU ç·¤ ÚUæ× ÙæÚUæ؇æ ÂðǸèßæÜ ·ð¤ ƒæÚU ÜǸ·¤æ ÙãUè´ ÍæÐ °·¤ ÕðÅUè Ù×üÎæ ÍèÐ ÚUæ× ÙæÚUæØ‡æ ·¤æ çÙŠæÙ ãUæð »ØæÐ çÕýçÅUàæ âæ×ýæ’Ø ×ð´ ÕðÅUè ·¤æð çÂÌæ ÂéÚU¹è ÁæØÎæÎ ·¤æ ßæçÚUâ ÙãUè´ ×æÙæ ÍæÐ ÁÕ âðÆU ç·¤àææðÚU ¿´Î ·¤è ÁæØÎæÎ ·¤æ ÕÅUßæÚUæ ãéU¥æ Ìæð ¥´»ýðÁæð´ Ùð °·¤ Èñ¤âÜæ ç·¤ØæÐ çÁâ·ð¤ ÌãUÌ ÁæØÎæÎ ·¤æ ßæçÚUâ ÚUæ× ÙæÚUæØ‡æ ·¤è ÕðÅUè ·¤è ÕÁæ° âðÆU ×ÎÙ »æðÂæÜ ¥æñÚU âðÆU àØæðÂÌ ÚUæØ ·¤æð ÕÙæØæ »Øæ, Üðç·¤Ù âæÍ ãUè àæÌü ÚU¹è »§üU ç·¤ âðÆU ÚUæ× ÙæÚUæØ‡æ ·¤è ØæÎ ×ð´ ·¤æð§üU °ðâè ŠæÚUæðãUÚU ÕÙæ§üU Áæ°, çÁâð §UÜæ·¤æ çÙßæâè ãU×ðàææ ØæÎ ÚU¹ð´Ð ·¤§üU çÎÙ Ì·¤ °ðâè ŠæÚUæðãUÚU ÕÙæÙð ·ð¤ çÜ° çß¿æÚU ¿ÜÌð ÚUãðUÐ ¥æç¹ÚU Èñ¤âÜæ ãéU¥æ ç·¤ âðÆU ÚUæ× ÙæÚUæØ‡æ ·¤è ØæÎ ×ð´ ÚUæ× ÙæÚUæ؇æ ÂðǸèßæÜ ƒæ´ÅUæ ƒæÚU ÕÙæØæ Áæ°Ð §Uâ·¤æ Ù€àææ ÌñØæÚU ãéU¥æ ¥æñÚU âðÆU ×ÎÙ »æðÂæÜ ÂðǸßæÜ ß âðÆU àØæðÂÌ ÚUæØ ÂðǸèßæÜ Ùð §Uâ·¤æ çÙ×æü‡æ àæéM¤ ·¤ÚUßæ çÎØæÐ ¥Öè çÙ×æü‡æ ÁæÚUè Íæ ç·¤ âðÆU ×ÎÙ »æðÂæÜ ·¤æ çÙŠæÙ ãUæð »ØæÐ ÀUãU ÁêÙ v~x~ ×ð´ ƒæ´ÅUæ ƒæÚU ·¤æ ©UÎ÷ƒææÅUÙ ç·¤Øæ »ØæÐ §Uâ ÂÚU ww®®® M¤ÂØ𠹿ü ç·¤° »°Ð ßæSÌß ×ð´ ãUè ØãU °·¤ ¥ÙêÆUè §U×æÚUÌ ãñU, Áæð ÚUæ× ÙæÚUæ؇æ ÂðǸèßæÜ ·¤è ØæÎ ·¤æð â×ðÅðU ãéU° ãñ´UÐ çȤÚU ©UÙ·¤è ÕðÅUè Ù×üÎæ ·¤è àææÎè ·¤è »§üU Ìæð ©Uâð y®® °·¤Ç¸ Öêç× »æ´ß ·¤ÕêÜàææãU ¹éŽÕÙ ×ð´ Îè »§üUÐ

-----